якая так і не распачалася ў Мінску з-за рэжыму.
Музыка дапаможа пагрузіцца у тыя эмоцыя, думкі і перайманні, якія іспытвае чалавек на шляху "кома — абуджэнне — рэальнасць".
Кацярына Бальцэвіч.
Палатно, акрыл. 150×94 см
Прыгожы малюнак, якi адлюстроўвае абсалютную ідылію. Цудоўная сям’я з двума дзяцьмі ў абстаўленай кватэры. Чаго яшчэ жадаць? У той жа час перад намі замкнёная прастора без вокнаў i дзвярэй. Тэлевізар, што транслюе адно і тое ж, людзі, чые твары больш напамінаюць нам тыповых мадэляў для рэкламы 60-х. Усё гэта больш падобна да бутафорыi. Сцэна са спектакля, дзе задзейнічана некалькі пакаленняў. Ідылія, пабудаваная на глянцавых стандартах, усяго толькі абгортка для соннага розуму.
Цуд цудоўны.
Палатно, алей. 30×30 см
Erzi Eva.
Палатно, алей. 70×80 см
Трывожная вячэра. Вячэра, калі няма правоў, няма сіл, няма слоў.
Erzi Eva.
Палатно, алей. 120×43 см
Цуд цудоўны.
Палатно, алей. 70×80 см
мы, як пот, выступаем.
І Гераклы.
І Буды.
І неўміручасць.
І злосць...
Мы ў Гісторыі — літары.
Толькі нешматлікія — слова».
Роберт Раждзественскі
Лізавета Багушэўская.
Палатно, алей. 95×90см
У творы паказаны стан, у якім я знаходжуся ў Беларусі. Гэта барацьба, імкненне выпрастацца, устаць, але гэтая барацьба за кратамі. Барацьба ў клетцы, якая не паддаецца. Жывое, энергічнае, рухомае, якому вельмі замінае каробка.
Mulling.
Палатно, акрыл. 60×80 см
Калi ты не можаш прамовiць анi слова — ты пачынаеш маляваць. Эмацыйны вiхор, якi клубком падкатваецца да горла — разгубленасць, панiка, неразуменне, злосць, расчараванне — усё гэта забiрае сабе палатно. Унутранае адчуванне ператварылася ў штосьцi матэрыяльнае, яно глядзiць на цябе з боку, i ў гэты момант страх знiкае, бо ты расказаў тое, што не атрымлiвалася расказаць дагэтуль.
Уладзiмiр Латуцiн.
Палатно, алей. 100×200 см
Ганна Лаўрова.
Палатно, алей. 90×90 см
Лер.
Палатно, алей. 70×100 см, 50×70 см, 30×30 см
Ганна Раманенка .
Палатно, алей. 100×80 см
У кожнай дзяржаве icнуе цэнзура. Нас бачаць шэрым бязвольным натоўпам з «падцэнзурнай» пазiцыяй. Аднак колькi б цэнзары нi намагалicя схаваць цi замаскiраваць чалавечыя пазiцыi, праўда ўсё роўна выйдзе вонкi. Мая праца дэманструе бяссiлле цэнзуры перад вiдавочнай праўдай.
ЗАРЕ.
Палатно, алей. 50×100 см
Эрыда — у старажытнагрэчаскай мiфалогii багiня разладу i хаосу.
К.
Фотакалаж. 21×29,7 см
Беларусам надакучыла быць памяркоўнымі, надакучыла трываць непавагу і маўчаць. Мая работа адлюстроўвае канец цярплiвасцi і жаданне здзейсніць прарыў у жыцці краіны.
Кацярына Бальцэвіч .
Палатно, акрыл. 100×88 см
Сёння ты пад прыцэлам.
PackTee.
Папера, акварэль, гуаш. 42×59,4 см
Гэтая праца прысвячаецца барацьбе беларускага народа супраць дыктатуры. Белы конь з чырвонай грывай сiмвалiзуе чысцiню i храбрасць, сумленнасць i ўпартасць беларускага народа. Акрамя таго, выява каня адсылае нас да герба «Пагоня», якi з’яўляецца нацыянальным гербам Беларусi.
Дар'я Кулікова.
Палатно, змешаная тэхніка. 80×100 см
Памкненне быць і страх без следу знікнуць пароўну дапамагаюць мне, змушаючы ўтрапёна гукаць: высільвацца зноў і зноў у спробах паўстаць і застацца.
Дар'я Кулікова.
Палатно, акрыл. 24×30 см
І мела вагу,
Займее
Сваім прыстанішча Яму;
А тое,
Што мела вагу
І само трывала,
Узыдзе...»
Алесь Разанаў, з паэтычнага цыкла «Камень».
Дар'я Кулікова.
Палатно, змешаная тэхніка. 40×40 см
А на зямлі —
Камяні».
Алесь Разанаў, з паэтычнага цыкла «Камень».
Дар'я Кулікова.
Палатно, алей. 90×120 см
Or is it me?
All these small things they gather round me
Gather round me
Is it all so very bad?
I can't see
All these small things they gather round me
Gather round me».
З песні «Small things», Ben Howard.
Дар'я Кулікова.
Папера, ручка, каляровыя алоўкі. 15×20,5 см
Дар'я Кулікова.
Папера, ручка, каляровыя алоўкі. 19,5×20,5 см
Дар'я Кулікова.
Папера, ручка, каляровыя алоўкі. 21×21 см
Maria Stankievič.
Лінагравюра. 60×80 см
Вяшчунка — крылатая дзяўчына, што ляцiць i нясе вялiкую чырвоную кветку, як добрую вестку. На гэты вобраз натхнiлi жаночыя пратэсты, якiя, здавалася, знiшчаюць страх i абавязкова прывядуць да перамогi, да волi. Хацелася падбадзёрыць людзей, нягледзячы на жахі, што адбываюцца, паказаць iм пазiтыўны светлы вобраз. У той перыяд шмат малявалi на тэмы, што хвалявалi кожнага: страх, боль, гнеў. Аднак менавiта ў такiя моманты варта не губляць надзею, а памятаць пра нашу файную агульную мэту! Так з’явiлася Вяшчунка.
КМ.
Палатно, акрыл. 60×40 см
Елена Зуб.
Фотаздымкi. 21×29,7 см
Мадэль @solarfris (Instagram)
Дзянic, Саша, Яуген, Сяргей.
Стася (Анастасія Міронцава)
01.04.2021 суд Савецкага района г. Мінска вынес прысуд па ч. 1 арт. 342 Крымінальнага кодэкса («Актыўны ўдзел у групавых дзеяннях, якія груба парушаюць грамадскі парадак») і арт. 364 Крымінальнага кодэксу («Гвалт у дачыненні да супрацоўніка міліцыі»). Стася атрымала 2 гады пазбаўлення волі, Віка — 2,5 гады.
Да затрымання Стася была адной з найлепшых студэнтак апошняга курса БДАМ, а Віка вучылася ў гімназіі-каледжы мастацтваў імя Ахрэмчыка, пасля заканчэння працавала афіцыянткай у рэстаране.
Усе карціны Стася дасылала сваёй сяброўцы на працягу апошняга года.
«Высокі суд!
Ды покі будзе сэрца біцца,
Яно не зможа пагадзіцца
Ні з гэтым гвалтам, ні з бядою
Над нашай роднаю зямлёю...
Гэта слова Якуба Коласа. Я цалкам салідарная з ім. Я хачу сказаць, што 10 жніўня мы не хацелі наносіць ніякай шкоды АМАПу, мы проста хацелі дапамагчы людзям. Менавіта я.
Хачу папрасіць Вас, наколькі гэта магчыма, не пазбаўляць волі маю сястру.
Мама, даруй, калі ласка!» — Віка.
«Высокі суд!
Я вінаватая ў тым, што спрабавала перашкодзіць супрацоўнікам АМАПу затрымліваць людзей, але ніяк не ў грубым парушэнні грамадскага парадку. Я не хацела нікому нанесці шкоду, а толькі дапамагчы людзям, якіх, лічыла, затрымлівалі ні за што. Гэта было няправільна і неразумна — ўмешвацца ў працу АМАПу.
Высокі суд! Я ўсвядоміла сваю віну, прашу не пазбаўляць мяне свабоды, даць магчымасць завяршыць адукацыю, працаваць па спецыяльнасці, прыносіць карысць грамадству і, самае галоўнае, дапамагаць маёй маме і быць побач з сям’ёй», — Стася.
Пакіньце свае кантакты, каб пазнаваць пра новыя мерапрыемствы першымі.
